Umetnica Ana Adamović bavi se temama identiteta i sećanja, kako ličnog tako i kolektivnog, kroz dugoročne fotografske i video projekte.
Izložba Dva hora sastoji se od tri rada koja možemo unutar galerijskog prostora da definišemo i kao celine. Prva celina podrazumeva prezentovane arhivske materijale: fotografije školskih horova/orkestara iz dečjih albuma koji su se, počev od šezdesetih godina prošlog veka, slali predsedniku Titu za njegov rođendan ili na kraju godine, kao i tekstove o obrazovanju ili školstvu koji su pisani i objavljeni u socijalističkoj Jugoslaviji. Ovaj arhivski materijal autorka značenjski dopunjuje i gradi upisujući ih u druga dva rada, Dva hora i Najlepša je zemlja moja.
Polazeći od arhivskih fotografija dva dečja hora, hora Kolibri i školskog hora Zavoda za odgoj gluhe djece u Zagrebu iz 1962. godine, umetnica stvara video radove rekonstruišući formu i događaje. Upisujući sadržaj istorijskog materijala u ove video radove, izložbom se predstavlja priča o prošlosti i ideologiji nekadašnje Jugoslavije, pre svega kroz upotrebu i ulogu mladosti i funkcije omladine u istoj.
Fotografija školskog hora Zavoda za odgoj gluhe djece u Zagrebu iz 1962. godine polazište je i vizuelna referenca rada Dva hora(2013). Za razliku od fotografije, u video radu deca izvode pesmu danas opšteprihvaćenim jezikom znakova, jezikom koji se u zvaničnim jugoslovenskim školama za odgoj dece oštećenog sluha nije koristio šezdesetih godina.
Video rad Najlepša je zemlja moja (2011-2013) predstavlja direktnu rekonstrukciju događaja. 24 godine nakon beogradskog koncerta i 20 godina od početka rata u nekadašnjoj Jugoslaviji, neki od članova hora Kolibri su se okupili kako bi još jednom zajedno otpevali pesmu „Najlepša je zemlja moja” – u istom gradu, ali sasvim drugačijoj zemlji. Hor Kolibri bio je najpoznatiji dečji hor nekadašnje Jugoslavije na čijem repertoaru su, pored dečjih, bile i patriotske pesme.
Izložbom Dva hora neposredno se propituje i sam pojam arhiva, upotreba arhiva i fotografije. Rekonstrukcijom prošlosti deluje se u sadašnjosti: kakvu ulogu prošlost ima u percepciji stvarnosti i anticipaciji budućnosti.
Umetnica se zahvaljuje na korišćenju arhivskog materijala Muzeju istorije Jugoslavije.
Ana Adamović je diplomirala opštu književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu, fotografiju je studirala na Institutu za umetnost u Bostonu, a trenutno pohađa doktorske studije na Akademiji umetnosti u Beču. Od 1999. godine izlaže na brojnim samostalnim i grupnim izložbama u Srbiji i inostranstvu: Braunšvajg, Nemačka; Verona, Italija; Regensburg, Nemačka; Sarajevo, Bosna i Hercegovina; Beograd, Srbija; Beč, Austrija i u drugim zemljama. Dobitnica je nagrade 51. Oktobarskog salona 2010. godine za video rad „Kancona“, kao i Erste nagrade za socijalnu integraciju za rad na projektu „Komunikacija“ 2007. godine. Osnivač je beogradske organizacije Kiosk – platforma za savremenu umetnost. Živi i radi u Beogradu.
Kustos: Una Popović
